هركدام داراي ويژگي هايي هستند كه در جاي خود كامل و همچنين داراي نقاط ضعفي در مقايسه با يكديگرند. همين عامل باعث شده تا عده اي از كاربران پردازنده هاي  AMD و عده اي ديگر INTEL را انتخاب  كنند.

CPU ها  تا مدت زيادي 32 بيتي عرضه مي شدند ولي رقابت بالاي اين دو كمپاني ، پا در كفش تكنولوژي هاي روز كرد و پردازنده هاي 64 بيتي روانه بازار شدند.

AMD شروع كننده ي اين فصل جديد بود. چند ماهي طول كشيد تا اينتل هم پردازنده هاي 64 بيتي خود را معرفي كند. پردازنده هايي كه core2 نام گرفت. خيلي ها به اشتباه اين عنوان را نشان از دو هسته اي بودن پردازنده مي دانند ولي واقعيت اينطور نيست. Core2 به اين نسل جديد CPU هاي اينتل مي گويند كه در ادامه به چند عضو از خانواده آن اشاره خواهيم كرد.

Core2 Solo

اين مدل پردازنده ها قديمي هستند. در سال 2007 در لپ تاپ ها عرضه شدند. اين مدل پردازنده در دو مدل merom و penryn تقسيم بندي مي شوند كه تفاوت كلي آنها در اندازه ي هسته آنهاست . نوع اول 65 نانومتري و نوع دوم 45 نانومتري . اين مدل CPU ها امروزه مورد استفاده اي ندارند.

Core2 Duo

اينها اولين پردازنده هاي دوهسته اي با تكنولوژي Core2 اينتل هستند. البته اين شركت در ژانويه 2006  اولين پردازنده هاي دوهسته اي خود را با عنوان Core Duo معرفي كرده بود ولي Core2 Dua اولين پردازنده هاي نسل جديد دو هسته اي  به حساب مي آيد.

اين پردازنده ها در لپ تاپ ها در دو نام memrom  و penrym و در همان اندازه هاي 65 و 45 نانومتتري عرضه شدند. تنها تفاوت آنها در داشتن دو هسته و انجام همزمان دو محاسبه بطور موازي است.

Core2 quad

ژانويه 2007 شاهد حضور اولين پردازنده هاي چهار هسته اي اينتل بود . اين پردازنده هاي 65 نانومتري براي خيلي ها شگفت انگيز به حساب آمد. يك سال و نيم بعد يعني در آگوست 2008 در لپ تاپ ها هم بكار گرفته شد. پردازنده ي 45 نانومتري با كد penryn . اين پردازنده ها از نظر محاسبات چهار عمل را همزمان بررسي مي كردند. اين عمل در واقع به اندازه ي چهار برابر شدن سرعت پردازش نيست ولي چيزي هم از سرعت چهار برابر كم ندارد.

در ادامه به نسل ديگري از CPU ها مي رسيم كه گفته مي شود در ساخت آنها از سه تكنولوژي منحصر به فرد كمك گرفته شده كه قابليت هاي آنها را افزايش داده اند.

قبل از آن كه در مورد CPU  هاي نسل جديد اينتل صحبت كنيم لازم است تا كمي با تكنولوژي هاي جديد بكار رفته در ساخت اين نوع پردازنده آشنا شويم.

Hyper-Threading :

اين تكنولوژي خاص پردازنده را قادر مي سازد تا همزمان دو پردازش را با هر هسته ي خود انجام دهد. يك پردازش واقعي و يك پردازش مجازي. يعني با استفاده از اين تكنولوژي شما به ازاي هر يك هسته ، از ظرفيت دو هسته بهره منديد.

SD Graphic :

اين تكنولوژي اختصاصاً براي همسويي با كارتهاي گرافيك مدرن و قدرتمند امروزي در نظر گرفته شده است. با استفاده از اين تكنولوژي پردازش تصاوير بهبود يافته و تصاوير با كيفيت بالاتري نشان داده مي شود.

Turbo Boost :

اين تكنولوژي از ديگر موارد بكار گرفته شده در پردازنده هاي نسل جديد اينتل است. عملكردش كاملاً اتوماتيك بوده و هر زمان كه نياز به پردازش بيشتري باشد اين سيستم به كار گرفته مي شود تا فركانس پردازنده را در حد بالايي افزايش دهد.

حال كه با اين سه تكنولوژي آشنا شديم به معرفي چند پردازنده ي ديگر از محصولات جديد اينتل مي پردازيم.

Core i3

اين پردازنده ها كه در سال 2010 معرفي شدند برخلاف تصور عده اي كه به اشتباه آنها را سه هسته اي مي نامند ، از خانواده ي دو هسته اي ها هستند كه در اندازه ي 32 نانومتري عرضه و مجهز به تكنولوژي هاي جديد شده اند. جديدترين نوع آنها كه در سال 2012 با نام Ivy Bridge به بازارها آمدند،  22 نانومتري ساخته شدند كه در نوع خود بي نظير به حساب مي آيند. ظرفيت cache اين مدل CPU  ها ، 3 مگابايت مي باشد كه در مقايسه با انواع قبلي ، ظرفيت مناسبي است.

Core i5

شايد جالب باشد كه بدانيد اين نوع پردازنده هم دو هسته اي مي باشد. اولين مدلهاي Core i5 كه در اندازه هاي 32 و 22 نانومتري هستند در ژانويه 2010 عرضه شدند. اين CPU ها در چند كد شناسايي مختلف نامگذاري شده اند كه فقط يك مدل از آنها چهار هسته اي است. به گفته سازندگان اين چهارهسته اي مدرن ، هازول ( Haswell ) 22 نانومتري در ژوئن 2012 عرضه شده است. بطور كلي پردازنده هاي موجود Core i5 داراي حافظه cache 6MB مي باشند كه نسبت به نوع قبل  دوبرابر شده اند.

Core i7

سرعت اين پردازنده ها بسيار بالاست. حافظه cache 12MB آنها را به يك موجود دست نيافتني در عرصه رقابت تبديل كرده است. اين غول هاي كوچك كه در تقسيم بندي ها ، 4 هسته اي شناخته مي شوند در اندازه هاي 32 و 22 نانومتري عرضه مي شوند ولي تكنولوژي ساخت آنها پيشرفت قابل توجهي كرده است. اين نوع پردازنده داراي 4 هسته ي حقيقي و 4 هسته ي مجازي مي باشند يعني 88 پردازش را بطور همزمان و با سرعت بسيار بالا انجام مي دهند. همين ويژگي شايد در نظر كساني كه با كامپيوتر خود كارهاي سنگين يا بازيهاي سنگين انجام مي دهند مطبوع باشد چرا كه حافظه كش ، پردازش سريع با هسته هاي حقيقي و مجازي ، كانالهاي زياد و پهن با حافظه RAM ، فركانس كاري بالا و تكنولوژي مدرني كه در ساخت آنها  بكار گرفته شده ، آنها را به يك پردازنده ايده آل براي هر سيستمي تبديل كرده است.